“രണ്ടും കൂടിയാൽ ഏതു സമയത്തും വഴക്കാണ്… എങ്ങനെ ഇത് അവസാനിപ്പിക്കണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല…”
ഇത് മിക്ക കുടുംബങ്ങളിലും നാം കേൾക്കുന്ന ഒരു പൊതുവായ വാചകമാണ്.
സഹോദരങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വൈരാഗ്യം (sibling rivalry) കുറച്ചൊന്നുമല്ല മാതാപിതാക്കളെയും മറ്റ് കുടുംബാംഗങ്ങളെയും ബുദ്ധിമുട്ടിലാക്കുന്നത്.
നേരത്തെ തനിക്കായിരുന്നു ലഭിച്ചിരുന്ന സ്നേഹവും ശ്രദ്ധയും — കളിപ്പാട്ടങ്ങളും മിഠായികളും വരെ സ്വന്തമാക്കാൻ മറ്റൊരു കുഞ്ഞ് എത്തുന്നു എന്ന ചിന്ത — ഈ വൈരാഗ്യത്തിന് തുടക്കമാകുന്നു.
ചിലപ്പോൾ ഈ വികാരങ്ങൾ പുതിയ കുഞ്ഞ് പിറക്കുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ തുടങ്ങാം. പതിയെ, തൊട്ടതിലും പിടിച്ചതിലും വഴക്കം തുടങ്ങുന്നതുവരെ ഇത് വളരുന്നു.
ഇതിനുള്ള പ്രധാന കാരണം കുട്ടികളിൽ കാണപ്പെടുന്ന ‘മത്സരബുദ്ധി’യാണെന്ന് പറയാം.
ഒരു പരിധിവരെ ഇത് നല്ലതും ആവശ്യവുമാണ് — സാമൂഹിക, വ്യക്തിപര, ബൗദ്ധിക കഴിവുകൾ വികസിപ്പിക്കാനും വ്യക്തിത്വം വളർത്താനും ഇത് സഹായകമാണ്.
എങ്കിലും, അതിർത്തി കഴിഞ്ഞാൽ കുട്ടികൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം തകരുകയും, മനസികവും ശാരീരികവുമായ ദോഷഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്യാം.
പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു: ഇത്തരത്തിൽ വളർന്ന കുട്ടികൾക്ക് പിന്നീട് ആത്മവിശ്വാസക്കുറവും, വ്യക്തിഗത ബന്ധങ്ങൾ നിലനിർത്താനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടും അനുഭവപ്പെടാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
മാതാപിതാക്കൾ ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങൾ:
• സഹോദരങ്ങൾക്കിടയിലെ വൈരാഗ്യം കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നത് പ്രായത്തിൽ വലിയ വ്യത്യാസമില്ലാത്ത കുട്ടികളിലാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
അതുകൊണ്ട്, കുട്ടികൾക്കിടയിൽ ഉചിതമായ പ്രായവ്യത്യാസം നിലനിർത്തുന്നതാണ് ഉചിതം.
• കുടുംബത്തിൽ പുതിയ ഒരു കുഞ്ഞ് പിറക്കുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ, ആദ്യ കുട്ടിയെ മാനസികമായി അതിന് തയ്യാറാക്കാൻ ശ്രമിക്കുക.
“ഇവൻ നിന്റെ ശത്രുവല്ല”, “അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും നിങ്ങളെ രണ്ടുപേരെയും ഒരുപോലെ സ്നേഹിക്കുന്നു” എന്ന ബോധം അവനിലോ അവളിലോ ഉറപ്പാക്കുക.
• തർക്കങ്ങൾ സംഭവിക്കുമ്പോൾ മാതാപിതാക്കൾ അതിൽ നേരിട്ട് ഇടപെടാതെ, ദൂരത്തിൽ നിന്നും അവയെ നിരീക്ഷിക്കുക.
സ്ഥിരമായി ഇടപെടുമ്പോൾ, കുട്ടികൾ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് സ്വയം പരിഹാരം കാണാൻ കഴിയാതെ വരാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
കൂടാതെ, ഇടപെടുമ്പോൾ ആരുടെയോ പക്ഷം പിടിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന തോന്നൽ അവരിലുണ്ടാകാം.
• തർക്കത്തിനു ശേഷം ഓരോരുത്തരെയും വ്യത്യസ്തമായി വിളിച്ച് അവരുടെ അഭിപ്രായം കേൾക്കുക.
“എന്റെ ആശങ്കകൾക്കും വ്യക്തിമത്വത്തിനും പ്രാധാന്യമുണ്ട്” എന്ന തിരിച്ചറിവ് അവരിൽ വളരാൻ ഇത് സഹായിക്കും.
അതേ സമയം മറ്റുള്ളവന്റെ ഭാഗവും പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുക.
• ഓരോ കുഞ്ഞും വ്യത്യസ്തമായ കഴിവുകളുമായി ജനിക്കുന്നു. ആ കഴിവുകൾ തിരിച്ചറിയുകയും, അതിൽ അവരെ വളർത്തുകയും ചെയ്യുക.
കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒരുമിച്ചു താരതമ്യം ചെയ്യുന്നത് ഒഴിവാക്കുക.
• കുടുംബാംഗങ്ങൾ ഒരുമിച്ചിരിക്കാനും, സംസാരിക്കാനും, കൂട്ടായ വിനോദങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കാനും സമയമുണ്ടാക്കുക.
ഇതിലൂടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മാത്രം ബന്ധമല്ല, മൊത്തം കുടുംബബന്ധങ്ങളും ഊട്ടിയുറപ്പിക്കപ്പെടും.
അവസാനമായി, ശ്രദ്ധിക്കുക:
കുട്ടികളിൽ പരസ്പരവൈരാഗ്യം കുടുംബത്തിലെ സന്തുലിതത്വം തകരാറിലാക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഒരനുഭവമുള്ള മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ധന്റെ സഹായം തേടുന്നത് വളരെയധികം സഹായകരമായിരിക്കും.