സോഷ്യൽ മീഡിയക്ക് അടിമപ്പെടുമ്പോൾ...

എനിക്കൊരു ശീലമുണ്ടായിരുന്നു... വായന. എം ടി യുടെയും വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീറിന്റെയും മാധവിക്കുട്ടിയുടെയും ഒക്കെ പുസ്തകങ്ങൾ ഞാൻ വളരെ ആവേശത്തോടെ വായിച്ചിരുന്നു. എവിടെപ്പോയാലും ഒരു പുസ്തകമെങ്കിലും കയ്യിലില്ലാതെ തിരികെ വരാറില്ലായിരുന്നു. കുറെയേറെ പുസ്തകങ്ങൾ ഞാൻ അങ്ങനെ വാങ്ങിക്കൂട്ടി എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവയാക്കി. വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചു. പത്രങ്ങളുടെ വാരാന്ത്യപ്പതിപ്പുകൾ കാത്തിരുന്നു വായിക്കുകയും അവ സൂക്ഷിച്ചുവച്ചിട്ട് വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു വായിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. വീട്ടിലെ മറ്റുള്ളവർക്ക് എന്റെ വായനയെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതിനാൽ വായിച്ച പല കാര്യങ്ങളും ഞാൻ എന്റെ ആത്മമിത്രത്തോടാണ് പറയാറുണ്ടായിരുന്നത്...എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഡയറിയോട്, അൺലിമിറ്റഡ് ഇന്റർനെറ്റ്‌ കണക്ഷൻ കിട്ടുന്നതിനു മുൻപ് വരെ.

പിന്നീട് പതിയെ വായനയും എഴുത്തും കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വന്നു. ഇപ്പൊ തീരെ ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ ഇപ്പോഴും പുസ്തകങ്ങളോടുള്ള ഇഷ്ടം കുറഞ്ഞിട്ടില്ല, അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ബുക്സ്റ്റാളുകൾ കണ്ടാൽ അറിയാതെ കയറിപ്പോകുന്നതും കുറെ പുസ്തകങ്ങൾ വാങ്ങിക്കൂട്ടുന്നതും. വാങ്ങുന്ന സമയം വിചാരിക്കും ഇന്നുമുതൽ ഇതൊക്കെ വായിച്ചു തുടങ്ങണമെന്ന്. പക്ഷെ രണ്ടുവരി വായിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോഴേക്ക് മൊബൈൽ ഫോൺ എന്നെ മാടി വിളിക്കും. കുറച്ചു നോക്കിയിട്ട് വായിക്കാം എന്ന് മനസ്സ് പറയും പക്ഷെ കുറച്ചു നോക്കിക്കഴിയുമ്പോഴേക്കും രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും. ഇതിനിടയിൽ ചിലപ്പോ മറ്റു പല കാര്യങ്ങളും ചെയ്യുന്നുണ്ടാകാം, വീട്ടു ജോലികളും മക്കളുടെ കാര്യങ്ങളും മറ്റുമൊക്കെ. പക്ഷെ മുഴുവൻ ശ്രദ്ധയും ഫോണിലായിരിക്കുമെന്നു മാത്രം. എന്റെ ജീവിതമാകെ താളം തെറ്റിയിരിക്കുകയാണ് ഈ ഫോൺ കാരണം. ഉറക്കമില്ലാതായി, മക്കളോട് സംസാരിക്കുന്നത് കുറഞ്ഞു, വീട്ടുജോലികൾ സമയത്തിന് തീരുന്നില്ല, പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കിട്ടുന്നില്ല, അസൈമെന്റുകൾ തീർക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല, പഠിക്കാൻ തീരെ സമയം കിട്ടുന്നില്ല...മാത്രമല്ല, കൂടുതൽ സമയം ഫോൺ താങ്ങിപ്പിടിച്ചിട്ട് എന്റെ ചെറുവിരലിന് ചെറിയൊരു വളവും കൂടി വന്നിട്ടുണ്ട്. കേൾക്കുന്നവർക്ക് തമാശയായി തോന്നാം...ഒരുപക്ഷെ ഞാനീ പറഞ്ഞത് ഇന്ന് നിരവധി ആളുകൾ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുമുണ്ടാകാം എല്ലാവർക്കും അറിയാം നല്ലതല്ലെന്ന് , പക്ഷെ ആർക്കും നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.

ഇതിന്റെ ഗൗരവം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നത്, കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് വെറുതെ ഒന്ന് എഴുതിത്തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ്‌... എനിക്ക് പല വാക്കുകളും ഓർമ്മ വരുന്നില്ല ഞാൻ എഴുതിയിരുന്ന ശൈലി പോലും മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു. ഭാഷ മറന്നതു പോലെ.. വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല ഒരു മരവിച്ച അവസ്ഥ. ഞാൻ ഷെൽഫ് തുറന്നു നോക്കി വായിക്കാത്തതായി മാറ്റി വച്ച പുസ്തകങ്ങളിൽ പൊടിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു..തിരിച്ചറിവ് വന്നാൽ പോലും രക്ഷപെടാൻ പറ്റാത്ത അല്ലെങ്കിൽ ശ്രമിക്കാത്ത ആളുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഞാനും.

എന്നെപ്പോലെ സോഷ്യൽ മീഡിയ അഡിക്റ്റഡ് ആയ ആളുകളോട് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് എത്രയോ ക്രിയേറ്റീവ് ആയ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുള്ള നമ്മുടെ സമയമാണ് നമ്മൾ മറ്റുള്ളവരുടെ റീൽസ് കണ്ടു കളയുന്നത്. ഒന്നാലോചിക്കൂ അവരുടെ റീൽസ് കാണുന്നതിലൂടെ നമുക്ക് എന്താണ് കിട്ടുന്നത്. ഇനി മുതലെങ്കിലും നമുക്ക് ഒരു കാര്യം തീരുമാനിക്കാം, ഇന്റർനെറ്റിന്റെ ഉപയോഗം കുറക്കാം .. പകരം എന്താണോ നമ്മുടെ passion അതിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ ഇന്റർനെറ്റിനെ ഉപയോഗിക്കാം,സ്‌ക്രീനിൽ നോക്കി നോക്കി ചിന്തകളൊന്നും വരാതെ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന.. മരവിച്ചിരിക്കുന്ന നമ്മുടെ തലച്ചോറിനെ ഉണർത്താം. കുറച്ചു സമയം വായിക്കാൻ സമയം കണ്ടെത്താം. അതിലൂടെ നമ്മുടെ തലച്ചോറിനെ കൂടുതൽ പ്രവർത്തനക്ഷമമാക്കാനും ഓർമശക്തി വർധിപ്പിക്കാനും സാധിക്കും. ഒന്നിനും സമയം തികയുന്നില്ല എന്നുള്ള നമ്മുടെ പരാതിയൊക്കെ മാറി എല്ലാത്തിനും സമയം കിട്ടും, ഉറക്കവും ശരിയാകും. അൺലിമിറ്റഡ് ഫ്രീ ഇന്റർനെറ്റ് ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ് നമ്മളിൽ പലർക്കും ഉറക്കം കിട്ടാത്തത്. സ്കൂൾ - കോളേജ് വിദ്യാർത്ഥികളിലെ പഠന നിലവാരം കുറയുന്നതിനും ഒരു കാരണം ഇത് തന്നെയാണ്.

നിങ്ങൾ മാതാപിതാക്കളാണെങ്കിൽ ഒരു കാര്യം കൂടി പറയട്ടെ, ഫോണിൽ നോക്കിയിരിക്കുന്നതിന്റെ ഒരംശം സമയമെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ കുട്ടികൾക്ക് കൊടുക്കണം.. അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കണം.. അവർക്ക് നിങ്ങളോട് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്.. സമയമില്ല, പിന്നെയാവട്ടെ എന്ന് നിങ്ങൾ അവരോട് പറയുമ്പോൾ ഓർക്കുക അവർ ഒറ്റപ്പെടുകയാണ്. പല തെറ്റുകളിലേക്കും ചെന്ന് പെടാൻ സാധ്യതയുണ്ട്...പിന്നീട് പല സ്വഭാവ വൈകല്യങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ പഠന വൈകല്യങ്ങൾ ഉണ്ടാവാനും. നമ്മുടെ കുട്ടികളുടെ മാനസികാരോഗ്യം നമ്മുടെ കയ്യിലാണ്. കുട്ടികളെ സ്‌നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കേണ്ടതിനു പകരം അവരെ വലിയ മനുഷ്യരായി കണ്ട് അടിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. കുട്ടികളുടെ വളർച്ചയെക്കുറിച്ചും വളർച്ചയിലെ ഓരോ ഘട്ടങ്ങളിലും അവർക്കുണ്ടാകുന്ന ശാരീരികവും മാനസികവുമായ മാറ്റങ്ങളെ കുറിച്ച് ശരിയായി മനസ്സിലാക്കാതെ അവരെ തല്ലുകയും ശകാരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് കാണുമ്പോ വിഷമം തോന്നാറുണ്ട്. മാനസികാരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ കാര്യങ്ങളെങ്കിലും എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരിക്കണം എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്

ഒന്നു ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ നമ്മളീ നഷ്‌ടപ്പെടുത്തിക്കളയുന്ന സമയം ഒരിക്കലും നമുക്ക് തിരിച്ചുകിട്ടാത്തതാണ്. പല കാര്യങ്ങളും നമ്മൾ പിന്നീട് ചെയ്യാം എന്നുകരുതി മാറ്റി വെക്കുമ്പോൾ അല്ലെങ്കിൽ എന്നെപോലെ പഠിക്കേണ്ട സമയത്ത് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് വേണ്ടത്ര പ്രാധാന്യം കൊടുക്കാതിരുന്നാൽ കുറച്ചുകഴിയുമ്പോൾ അതായത് പ്രായം കൂടിക്കഴിയുമ്പോൾ, പഠിക്കണമെന്നും മുൻപ് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന പലതും ചെയ്യണമെന്നും ഒക്കെ വിചാരിച്ചാൽ അന്നത്തെ സാഹചര്യവും ആരോഗ്യവും ഒന്നും നമുക്ക് അനുകൂലമായിരിക്കില്ല.

ഞാൻ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതുപോലെ ഇങ്ങനെയുള്ള അവസ്ഥയിലാണ് നിങ്ങളും എങ്കിൽ നമുക്ക് ഒന്ന് മാറ്റി ചിന്തിക്കണ്ടേ..? സമയത്തെ പരമാവധി പ്രയോജനപ്പെടുത്താനും ഇന്റർനെറ്റിനെ വേണ്ട രീതിയിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്താനും വരുംതലമുറയെ നല്ല ചിന്താശേഷിയുള്ളവരായി വളർത്താനും നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം അല്ലെ..?

ആശംസകളോടെ,

ആമിന