മൊബൈൽ, റീൽസ്, ഷോർട്സ്

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് മനുഷ്യൻ റീൽസിന് അടിമപ്പെട്ട് പോയത്. കുട്ടികളെന്നോ, യുവാക്കളെന്നോ, മധ്യവയസ്ക്കരെന്നോ, പ്രായം ചെന്നവരെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ... ബഹുഭൂരിപക്ഷം മനുഷ്യരും റീൽസിന് അടിമപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കാഴ്ച വല്ലാത്ത ആശങ്ക പടർത്തുന്നു. അടുത്തിടെ കാണുന്ന സ്ഥിരം കാഴ്ചയാണ് ഈ ആവലാതി കൂട്ടാൻ പ്രധാന കാരണം. കുട്ടികളിൽ അല്ലെങ്കിൽ മുതിർന്നവരിൽ അധികവും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതും, ശേഷം വായ് കഴുകുന്നത് പോലും ഫോണിലേക്ക് നോക്കിയാണ്/ റീൽസ് കണ്ടുകൊണ്ടാണ്... മനുഷ്യന്റെ ഏറ്റവും പ്രാഥമികമായ ഒരു ആവശ്യം ആണ് ഭക്ഷണം (According to Abraham Maslow's hierarchy of needs). എന്നാൽ, വളർന്നു വരുന്ന തലമുറ ഭക്ഷണത്തിന്റെ രുചി അറിയുന്നുണ്ടോ...?ഭക്ഷണത്തിൽ എന്തെങ്കിലും രുചി വ്യത്യാസം വന്നാൽ അവർക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടോ? ഇല്ല എന്നുള്ളത് കണ്മുന്നിൽ കണ്ട് ബോധ്യപ്പെട്ടപ്പോഴാണ് ഇത് എത്ര ആഴത്തിൽ നമ്മുടെ മക്കളെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലായത്.

Shorts/reels എല്ലാം മനുഷ്യന് ഒരു കാര്യത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രികരിക്കാനുള്ള കഴിവിനെ (attention span) കുറയ്ക്കും എന്ന് പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു. വളർന്നു വരുന്ന കുട്ടികളാണല്ലോ ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയും മൂലധനം, എന്നിരിക്കെ കുട്ടികളിൽ എങ്ങനെയാണ് റീൽസ്/ഷോർട്സ് ബാധിക്കുന്നത് എന്ന് വിശദീകരിക്കുന്ന പല പഠനങ്ങളും ഇന്ന് ലഭ്യമാണ്. കുട്ടികളുടെ സർഗ്ഗാത്മകതക്ക് കാര്യമായ കുറവ് വരുത്തുന്നതിൽ മൊബൈൽ ഫോൺ/റീൽസ്/ഷോർട്സ്നുള്ള പങ്ക് ചെറുതൊന്നുമല്ലെന്ന പഠനങ്ങളും ഉണ്ട്. അതിന് പുറമെ, സോഷ്യൽ anxiety, ഉറക്കത്തിനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ, പഠനത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ, മാതാപിതാക്കളും മറ്റു കുടുംബാംഗങ്ങളുമായുള്ള ആശയവിനിമയ കുറവ് തുടങ്ങി എണ്ണിയാൽ ഒടുങ്ങാത്ത അത്രയും ദോഷങ്ങൾ കുട്ടികളിൽ reels/ shorts ഉണ്ടാക്കുന്നു.

എങ്കിൽ എങ്ങനെ ഇതിന് പ്രധിവിധി കണ്ടെത്താം... കുട്ടികളുടെ കൂടെ quality time ചിലവഴിക്കുക എന്നതാണ് ഒരു വഴി. അതിന് ആദ്യം മാതാപിതാക്കളും വീട്ടിലെ മുതിർന്നവരും shorts/ റീൽസ് കുട്ടികളുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് കാണുന്നത് നിർത്തണം... കാരണം modelling/observational learning (Albert Bandura's social learning theory) ലൂടെ ആണ് കുട്ടികൾ കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കുന്നത്.

"അപ്പോൾ കുട്ടികൾ വികൃതി കാണിക്കില്ലേ...നോക്കാൻ നല്ല പാടല്ലേ..." വികൃതി കാണിക്കും..സത്യത്തിൽ അവർ കാണിക്കുന്നത് മുതിർന്നവരായ നമുക്ക് ആണ് വികൃതി... അവരെ സംബന്ധിച്ചു ഓരോ കാര്യങ്ങളിലൂടെയും അവർ ലോകത്തെ പഠിച്ചെടുക്കുകയാണ്. കുട്ടികൾ കളിക്കട്ടെ... അപകടമുണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതകൾ മാത്രം നമ്മൾ നോക്കിയാൽ മതി.

"അപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ കുട്ടികൾക്ക് ഫോൺ കൊടുക്കാറില്ലേ...? നിങ്ങൾ ഷോർട്സ് കാണാറില്ലേ...?ഉപദേശിക്കാൻ എളുപ്പമാണ് നിങ്ങൾ ചെയ്യാറില്ലല്ലോ എന്നതാണ് അടുത്ത ചോദ്യം...

ഫോൺ എന്നുള്ളത് ഇന്നത്തെ ജീവിതത്തിൽ മാറ്റിനിർത്താൻ പറ്റാത്ത ഒന്നായത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഫോൺ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്... പക്ഷെ reels/shirts/ഗെയിംസ് ഒന്നും ഇല്ല താനും... എന്റെ പഠന ആവശ്യങ്ങൾക്കും റിസർച്ച് പേപ്പേഴ്സ് വായിക്കാനും, മറ്റു വായനകൾക്കും, എഴുതാനും, ജോലി സംബന്ധമായ കാര്യങ്ങൾക്കും ഫോൺ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്...

കുട്ടികളിൽ നിന്ന് ഫോൺ മുഴുവനായും മാറ്റി നിർത്തുക എന്നതും ബുദ്ധിമുട്ടായത് കൊണ്ട് അവർ ചോദിക്കുകയാണെങ്കിൽ ദിവസം 20-30 മിനുട്സ് വീഡിയോസ് കാണിക്കാറുണ്ട്... അധികവും അവരുടെ തന്നെ വീഡിയോ മുന്നേ എടുത്ത് വെച്ചത്, അല്ലെങ്കിൽ ഖുർആൻ പാരായണം, അല്ലെങ്കിൽ പഠന സംബന്ധിയായ കാർട്ടൂണോ വീഡിയോസോ, എന്തായാലും ഒരു ദിവസം ഇതിനപ്പുറം കൊടുക്കില്ല... തിരിച്ചു വാങ്ങിയാൽ മോൾക്ക് കുഴപ്പമില്ല... പക്ഷെ മോൻ ട്രാക്കിൽ വരുന്നതേ ഉള്ളൂ... രണ്ട് വയസ്സ് വരെ രണ്ടാൾക്കും zero സ്ക്രീൻ ടൈം ആയിരുന്നു (വ്യതിയാനം വന്നത്, മോനെ പ്രസവിച്ച ആദ്യ മാസങ്ങളിൽ മാത്രം, അന്ന് വേറെ മാർഗങ്ങൾ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് കുറച്ച് അധിക സമയം മോൾക്ക് ഫോൺ കൊടുത്തിരുന്നു. പക്ഷേ കുറച്ച് മാസങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ രണ്ട് പേരെയും ഒരുമിച്ച് നോക്കാൻ പഠിച്ചെടുത്തു. കോളേജിൽ പഠിക്കാനും ജോലിക്കും പോയിരുന്ന സമയങ്ങളിലും എന്റെ ഉമ്മയും ഫോൺ കൊടുക്കാതെ അവരെ പരിപാലിച്ചു...പിന്നീട് രണ്ട് മാസം മുന്നേയാണ് ഒരാഴ്ച 30 മിനുട്സിൽ കൂടുതൽ എന്ന രീതിയിൽ ഫോൺ കൊടുക്കേണ്ട അവസ്ഥ വന്നത്, അതും ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് നിർത്തി... കാരണം ഫോൺ കൊടുക്കാതെ എങ്ങനെ പുതിയ സാഹചര്യവുമായി അവരെ മാനേജ് ചെയ്യാം എന്നതും ഞാൻ പഠിച്ചെടുത്തു). ഇപ്പോൾ മക്കൾ ഫോൺ ചോദിക്കൽ വളരെ വിരളം ആണ്... വൈകുന്നേരം അര മണിക്കൂർ എന്ന സമയം മുൻകൂട്ടി ഞങ്ങൾ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചോദിക്കുവാണേൽ അപ്പോൾ 20-30 മിനുട്സ് കൊടുക്കും... ഇല്ലെങ്കിൽ ഇല്ല താനും... ചോദിക്കുന്നത് വളരെ വിരളമാണ്...

എന്തെങ്കിലും പരിപാടിക്ക് പോയാൽ, മോൻ പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാനൊക്കെ നന്നായി കരായാറുണ്ട്... എന്നാലും ഫോൺ കൊടുത്ത് കരച്ചിൽ നിർത്താറില്ല...ഒന്നുകിൽ അവന്റെ കൂടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കും അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ കരച്ചിൽ മാറുന്നത് വരെ ക്ഷമയോടെ കൂടെയിരിക്കും.

"നിങ്ങൾ ഫോൺ മക്കളുടെ മുന്നിൽ നിന്ന് ഉപകുയോഗിക്കാറുണ്ടാകുമല്ലോ...?" ഉണ്ട്... പക്ഷേ വായനയോ എഴുത്തോ ആയിരിക്കും... അവർ കളിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഇടക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ എന്റെ അടുത്ത് വരും... വായന, എഴുത്ത്, ഓൺലൈൻ consultation ആണെന്ന് കണ്ടാൽ ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല...അവർ വീണ്ടും കളികളിൽ ഏർപ്പെടും... അവർ വരുന്ന സമയം കൃത്യമായി ഞാൻ ഇന്ന കാര്യം ചെയ്യുകയാണെന്ന് പറയുകയും കാണിച്ച് കൊടുക്കുകയും ചെയ്യും... സംശയ നിവാരണത്തിനാണ് വരുന്നതെങ്കിൽ അപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യം അനുസരിച് ഉടനെ തന്നെ അല്ലെങ്കിൽ ചെയ്യുന്ന കാര്യം എമർജൻസി ആണെങ്കിൽ അത് കഴിഞ്ഞിട്ടോ കൃത്യമായ ഉത്തരം നൽകും...

ഫോൺ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങളുടെ മക്കൾ ഒരൽപ്പം ആക്റ്റീവ് ആണ്... മൊബൈൽ ഫോണിന്റെ ആധിപത്യം ഉള്ള ഈ സമയത്ത് എനിക്കും ഭർത്താവിനും എന്റെ മാതാപിതാക്കൾക്കും സഹോദരങ്ങൾക്കും അല്ലാതെ അവരെ മാനേജ് ചെയ്യാൻ പറ്റില്ല... കാരണം അവരുടെ സംശയങ്ങൾക്ക് മറുപടി കൊടുക്കേണ്ടി വരും, പുറകെ നടന്നു കളിക്കേണ്ടി വരും, ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചാൽ അങ്ങോട്ട് പോകും,....അതായത് അവരെ നോക്കണമെങ്കിൽ നോക്കുന്ന ആൾ ഫോൺ മാറ്റി വെച്ച് നന്നായി വിയർക്കേണ്ടി വരും... അങ്ങനെ ഫോൺ മാറ്റിവെച്ച് അവരുടെ കൂടെ കൂടാൻ പറ്റുന്നവരാണെങ്കിൽ അവർക്ക് എന്റെ മക്കൾ ശരിക്കും കുട്ടികളായി തോന്നും...

അല്ലാത്ത ജനത്തിന് ചിലപ്പോൾ അവർ വാശി ഉള്ളവരോ , വികൃതി ഉള്ളവരോ ഒക്കെ ആയി തോന്നിയേക്കാം ... പക്ഷേ... എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം phone/ ഷോർട്സ് കാണണം / game കളിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു എന്റെ രണ്ട് മക്കളും കരയാറില്ല എന്നതാണ് ഞങ്ങളുടെ പേരെന്റ്റിങ്ങിലെ ഏറ്റവും നല്ല വശം ആയി ഇന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നത്...

കുട്ടിക്കാലം കുട്ടിത്തം നിറഞ്ഞത് ആകട്ടെ... റീൽസ് കാണിച്ച് കൊടുത്ത് ഒരു മൂലയിൽ ഇരുത്തി കുട്ടിത്തതിന്റെ മനോഹാരിത നമ്മുടെ മക്കൾക്ക് നഷ്ടപ്പെടുത്താതെ ഇരിക്കാം...

Reels/shorts/mobile ഫോൺ ന്റെ ദൂഷ്യഫലങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് പറയുന്ന ഒരുപാട് ലേഖനങ്ങളും പഠനങ്ങളും ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ... വായിക്കാൻ താല്പര്യമുള്ളവർ മെസ്സേജ് ചെയ്‌താൽ share ചെയ്യാം...